Tradycja czy komercja?

Walentynki! Ruszyła machina napędzana dziś fałszywą wizją wiekowej tradycji. W sklepach szaleństwo, w kwiaciarniach ścisk, w kinach oblężenie i nawet w parku wydaje się być tłoczniej niż zwykle. Tylko w portfelu tak nagle pusto.

Wydajemy fortunę na pluszowe misie, do których mężczyźni są zwykle wrogo nastawieni i kolorowe kartki, które w najlepszym wypadku lądują na dnie szuflady (choć częściej w koszu). Przygotowujemy romantyczne kolacje, po których zostaje nam czasem prócz niestrawności stos brudnych naczyń i zero rąk do pomocy. Stoimy w kolejce do kina na kolejną romantyczną produkcję, która bardziej zasługuje na miano „mega kitu" niż „mega hitu".

Ale to w końcu Walentynki, a wszyscy wiemy, że w ten wyjątkowy dzień tak trzeba! Należy zachowywać się populistycznie, bo inni uznają nas za walentynkowych szyderców (czyt. Samotników, ignorantów, niekochanych, nie umiejących kochać itd.). Trzeba iść za głosem (nie serca) lecz sprzedawców! Kupować niegustowną męską bieliznę typu „szydełkowy ochraniacz" i „slipy z trąbą słonia", którą luby przymierzy tylko raz dla zgrywu (jeśli w ogóle włoży). Trzeba zamawiać okazyjne torciki w kształcie serca z truskawkową polewą gratis, ale wysmarowanie imienia ukochanego bitą śmietaną za dodatkową opłatą. Trzeba się trzymać za ręce, puszczać sobie zalotne spojrzenia, całować się (im częściej w miejscach publicznych tym lepiej) i wyznawać miłość, choćby po tygodniu znajomości.

Wiele z nas dawno zorientowało się, że coś jest nie tak, że Walentynki są przepełnione komercją i niczym nie przypominają głęboko rozumianej miłości. Współczesna forma świętowania nie ma nic wspólnego z wyznaniami miłosnymi, pożądaniem i namiętnością. Co nakręca ten masowy system? Tandetny handel oparty na kiczu i bezguściu. Kiedyś wystarczyła kartka, często własnoręcznie wykonana lub jakiś drobiazg mający wartość sentymentalną, a nie materialną. A dziś z jednej strony prymitywna serduszkowa symbolika, a z drugiej drogie prezenty. Czyżby to ile pieniędzy wydamy było wyznacznikiem naszych uczuć?

Zwyczaj walentykowy sam w sobie jest piękny. Bez szablonowej otoczki to dzień, jak każdy inny, z tym wyjątkiem, że zachęca do chwili wrażliwości i zadumy. Jak przeżyć 14. lutego? Zwolnijcie tempo, spędźcie ten czas z ukochaną osobą, powiedźcie, że jest dla nas bardzo ważna i podziękujcie za to, że jest. Koniec z pospolitymi Walentynkami, zaplanujmy je wyjątkowo.

Spacer we dwoje
14. lutego w radio puszczać będą romantyczne kawałki, a telewizyjna ramówka wypchana po brzegi romantycznymi filmami. Siedzenie przed telewizorem to nie jest dobry pomysł. Za to wieczorny spacer we dwoje zagwarantuje miłą atmosferę. Najpopularniejsze deptaki w mieście będą z pewnością oblegane, jeśli więc pragniecie intymności, kierujcie się raczej w ciche, delikatnie oświetlone uliczki i romantyczne alejki. A może macie takie wyjątkowe miejsce, gdzie poznaliście się? Jakąś szczególną ławkę lub osobliwe drzewo. Jeśli obecność innych zakochanych par Wam nie przeszkadza podziwiajcie piękne kamienice starówki czy inne kameralnie oświetlone miejscai. Z dala od zgiełku wielkiego miasta macie okazję spokojnie porozmawiać, takie romantyczne chwile z pewnością zapadną Wam w pamięci na długo.
Wiersz lub list miłosny.

Nie obawiaj się, że chłopak Cię wyśmieje, lub będzie rozczarowany brakiem pudełka do rozpakowania. Jeśli jesteście ze sobą naprawdę blisko wiersz lub list wyznający Twoją miłość tylko pogłębi Wasze uczucia. I nie chodzi o to by ściągnąć z Internetu gotowy tekst, czy przepisać parę wersów z tomiku wierszy. Nie startujesz w konkursie literackim, pisz więc własnymi słowami płynącymi z głębi serca.

Romantyczna kolacja
Jeśli się już zdecydujesz na tą opcję, zaproponuj ukochanemu wspólne gotowanie. Razem przygotowywane danie i wspólne nakrywanie do stołu będzie delikatną sugestią do wspólnego sprzątnięcia po kolacji. Wybierzcie lekkostrawną potrawę, by nie skończyła się rewolucją żołądkową w pięknych chwilach uniesienia. Walentynkową kolację starajcie się celebrować, po zjedzeniu nie uciekajcie od stołu. Warto dłużej posiedzieć i porozmawiać, a to wszystko w towarzystwie dobrego wina.

Własnoręcznie wykonany drobiazg
To może być na przykład kartka, Twój chłopak z pewnością to doceni. Jeśli jednak chcesz go naprawdę miło zaskoczyć wymyśl coś oryginalniejszego. Doskonałym i sprawdzonym pomysłem będzie wykonanie osobistego albumu. Prócz Waszych wspólnych zdjęć możesz wkleić zachowane bilet z kina, teatru lub koncertu, na którym byliście razem, lub karteczkę z napisem „kocham Cię", którą przykleił w Twoje urodziny na lodówce. Jednym słowem album ma zawierać wszystko to co Was do tej pory łączyło. Wspomnienia, ważne wydarzenia, prezenty. Wymaga to trochę wysiłku, ale ukochany na pewno doceni Twoją pracę. Taka kronika Waszej miłości to pamiątka na długie lata.

A jakie są Wasze pomysły na nietuzinkowe Walentynki?
Nastka (studentka prawa, Wrocław)
Choć wcale nie mam zdolności plastycznych namalowałam chłopakowi obraz. Na początku miał być to krajobraz naszego wymarzonego domu w górach. W trakcie malowania przyszło mi do głowy, żeby namalować też nas i wyszło fantastycznie. Obraz wisi w jego pokoju, jest kolorowy i śmieszny. Uważam, że takie prezenty są najlepsze - wkłada się w nie dużo serca i pracy, a druga osoba odwdzięcza się z nawiązką.

Justyna (studenta administracji, Zielona Góra)
Walentynki zawsze spędzam ze swoim chłopakiem w gronie naszych przyjaciół, którzy nie znaleźli jeszcze swojej drugiej połówki. Zamawiamy wtedy pizze (albo dwie lub trzy, w zależności od apetytów), butelkę wina (albo dwie lub trzy, w zależności od potrzeb i możliwości) i bawimy się świetnie bez tych kartek i miśków!

Weronika (studentka psychologii, Wrocław)
Mój chłopak nie uznawał Walentynek. Uważał, że skoro się kochamy to każdy dzień jest dobry by to świętować, tym bardziej, że denerwowały go zawsze te „walentynkowe atrakcje". Nigdy nie dostałam od niego kwiatów, ani chociażby kartki. Zawsze było mi z tego powodu przykro. W zeszłym roku 14. lutego zorganizowałam wypad na do Kłopotowa (wieś koło Lubina) gdzie graliśmy w Paintball. Po całym dniu zabawy poszliśmy na piwo i rozmawialiśmy do późnej nocy. Okazało się to najlepszym dniem zakochanych. Na drugi dostałam od Jarka bukiet kwiatów w podziękowaniu za wczoraj.

Alicja Kielan
(alicja.kielan@dlastudenta.pl)